As cousas boas hai que compartilas! Bueno, eu un pedazo de tortilla de navallas ou de ensaladilla non o comparto, pero as alegrias, as risas e as conversas “milagreiras” si que as comparto!
Pero de que esta a falar hoxe esta muller?
Onte, estiven na Coruña na Festa Infantil María Pitiña, faranduleando ca xentiña de Crearte e fixemos un obradoiro na rúa mimadriña querida!
Fixemos?
Síiiiii, por que onte compartin traballo cas grandes, con Vica e Carla, que traballaron moito para que o vento non se levase os contos polo aire.
Eu fun ca idea de contarlle a quen se acercase que é isto de facer cousas xeitosas en papel e que historias había detrás de cada dobladillo.
O vento mareiro levounos as figuriñas e moitos dos versos, pero que lle íamos facer!, a cambio contábamos co espectacular pelo rizado e vermello de Vica ondeando ó vento como se do mesmo grito de María Pita se tratase, chamando pola defensa da cidade!
E no fondo de aquela tempestade o azul intenso do mar, os ollos da Carla, enormes e abertos que nada tiñan que pronunciar, xa eles mesmos marcaban o horizonte e enmarcaba todo o que eu fixese cas miñas mans!
Non, non tiña a miña fiestra con vistas o Sardiñeiro para ensinarlle a xentiña que se achegou, pero tiña a vica e a Carla, e é moi pelota, xa o sei, pero estiveron enormes.
Enre outros contos que eu contei, elas contaron un dos contos que máis me gustou ultimamento e do que xa algo vos falei: O peixe que sorría de Jimmy Liao. Impresionante o momento, so tedes que ver as fotos para darvosconta da intensidade do asunto!
Ais! que ven o pasamos,canto nos rimos e cantos bos amigos viñeron a arrouparme, como Joel, Noa, Zulima, Sebastian, Pablo e Victor, este último ademais aprendiu a facer a grulla de papel que non sabía.
jajja, boa tarde, e bonitos beizos os meu pintados de vermello. Nunha destas repito, compañeiras,contos e beizos en vermello.
Se queres ter máis info deste obradoiro, ponte en contacto conmigo no mimatenda@gmail.com.
Que ben o pasamos, tes razón. Temos que repetir, cantos sorrisos de peixe compartidos para encherse de felicidade, e canto máis pequerrechos mellor. Bueno, e os máis grandes tamén sorriron abondo, xenial! Carla e Vica